Amaranthine
Salowy
Dołączył: 22 Wrz 2009
Posty: 89
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: *Dreamland*
|
 Wysłany: Pon 17:30, 21 Gru 2009 Temat postu: Witaj nieznajoma (tłumaczenie) |
 |
|
Jakiś czas temu znalazłam tą miniaturkę i bardzo mi się spodobała, jako, że bardzo lubię okres, kiedy Carter i Abby byli przyjaciółmi, więc pomyślałam, że ją przetłumaczę  .
Jeżeli ktoś nie oglądał ostatnich odcinków 15 sezonu, to mogą być spoilery.
Autorka: piper maru duchovny
Tytuł oryginału: Hey Stranger
Link do oryginału: [link widoczny dla zalogowanych]
Mam nadzieję, że Wam też się spodoba .
Witaj nieznajoma
Wykręcił numer i modlił się, żeby odebrała ona, a nie on. Czekał, wsłuchując się w jednolity sygnał, aż w końcu połączenie zostało nawiązane.
- Halo - powiedziała tym gardłowym głosem, który był charakterystyczny tylko dla niej.
- Witaj, nieznajoma - zachichotał.
- Carter! - wykrzyknęła i usłyszał odgłos przesuwanego po kafelkach krzesła, a po chwili ciche pacnięcie, kiedy na nim usiadła.
- Abby - odparł łagodnie.
- Co u ciebie? - spytała. Można było bez problemu stwierdzić, że była nieco oszołomiona.
- Ja... jestem świeżo po operacji. Jestem w Chicago - wytłumaczył.
- Co?!
- Przeszczep nerki.
- Czy to... to znaczy... - usłyszał wahanie w jej głosie.
- Tak - odpowiedział, wypełniając luki w jej wypowiedzi.
- Wow - wymruczała i usłyszał kliknięcie jej zapalniczki.
-Zgaś go - wymamrotał.
- Jak do... - westchnęła słyszalnie.
- Co u Luki? - zadał obowiązkowe pytanie. Luka i Carter nie przyjaźnili się już od dłuższego czasu, wymienili kilka maili, ale było tam więcej nowinek na temat Abby i Joego niż czego innego.
- Wszystko w porządku. Ogląda piłkę nożną z Joem. Chcesz z nim porozmawiać? - zaproponowała Abby. Tęskniła za krótkim okresem, kiedy wszyscy troje się dogadywali. Tęskniła za czasami, kiedy jej chłopcy się przyjaźnili.
- Nie, to dobrze. A jak tam Joe? Musi być już duży - odrzekł Carter. Joe jest dokładnie taki, jakiego wyobrażał sobie Joshuę - jest jednym, wielkim kłębkiem energii.
- Jest wspaniały. Wyrasta na prawdziwego chodzącego i mówiącego człowieka - wytłumaczyła Abby, uderzając palcami o blat kuchennego stołu.
- Wow - uśmiechnął się Carter. Zawsze wiedział, że Abby będzie dobrą matką.
- Powinieneś kiedyś przyjechać, odwiedzić nas w Bostonie - odparła Abby.
- Albo wy możecie przyjechać do Chicago. Za parę tygodni otwieram Centrum Imienia Joshuy Cartera - oświadczył Carter.
- Budowa jest zakończona? - spytała.
- W większości, tak. Wprowadzają jeszcze ostatnie poprawki. Susan i Kerry przyjadą - powiedział.
- Spróbuję, ale nic nie obiecuję - odrzekła łagodnie.
- To wszystko, o co proszę - odpowiedział Carter.
- Co u Kem? - spytała Abby, lecz po chwili usłyszał stłumione - Luka! Nie mów tak! Nawet po chorwacku! Bo zacznie to powtarzać i kogoś obrazi. - usłyszał odległy śmiech Luki.
- Kem... Kem jest w Paryżu - oświadczył Carter, głosem przepełnionym poczuciem klęski.
- Czy wiedziała, że musisz przejść operację?
- Nie do końca - odparł wstydliwie.
- John! - upomniała go Abby.
- Nie chciałem, by czuła się zobowiązana - powiedział, krzyżując zakryte skarpetkami kostki.
- Ona jest twoją żoną, a to idzie w parze - zachichotała Abby.
- Nie wiem już - Carter pokręcił głową.
- John. Zadzwoń do żony - nakazała.
- Tyle lat później, kilka tysięcy dzielących nas mil, a ty ciągle mną rządzisz? - drażnił się Carter.
- Carter - przybrała matczyny ton.
- No dobrze już. Zadzwonię - ustąpił. - Nie możemy znowu tak długo ze sobą nie rozmawiać.
- I nie będziemy - zapewniła go Abby. - Wyślij mi wiadomość ze szczegółami otwarcia centrum.
- Wyślę - odparł, uśmiechając się.
- Do widzenia, Carter.
- Do widzenia, Abby.
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez Amaranthine dnia Pon 17:32, 21 Gru 2009, w całości zmieniany 1 raz
|
|
